De week van Dineke en Erika
Door: Dineke en Erika
Blijf op de hoogte en volg Dineke en Erika
15 Maart 2008 | Indonesië, Gunungsitoli
Selamat pagi (goedemorgen),
Het is even lastig om te bedenken waarover dit verhaal zal gaan vandaag. En dat is een teken dat het leven voor ons hier op Nias enigszins gewoon begint te worden.
We hebben het met elkaar wel eens over de eerste dag dat we op Nias aankwamen. Vol van alle eerste indrukken, het afscheid van familie en vrienden, moe van de reis… en daar zaten we dan, in de auto op weg van het vliegveld naar Gunungsitoli, onze nieuwe woonplaats.
We keken onze ogen uit. Al die armoedige houten huisjes, die strak langs de weg gebouwd zijn. Overal mensen die langs de wegkant lopen, kleine kinderen die even vrolijk langs deze zelfde weg spelen, het verkeer (auto’s, bromfietsen, fietsen en becak’s) dat over deze weg raast en de honden en kippen die her en der oversteken…
En nu zitten we zelf achter het stuur van de auto, rijden we zelf rakelings langs al die mensen, halen we fietsers en bromfietsers in terwijl er op hetzelfde moment een hele stroom tegenliggers aankomt. En we denken: “goh, daar staat een leuk huisje, dat ziet er fatsoenlijk uit”. Toch is de buitenkant nog steeds weinig meer dan wat houten planken en het meubilair bestaat nog steeds uit een paar plastic stoelen, een tafel en een aantal matjes op de vloer om op te slapen. Hoezo gewenning?
We willen iets schrijven over hoe onze dagen er hier uitzien. Omdat de mensen hier vooral niet hard lopen (o.a. vanwege het klimaat), zullen ze zich af en toe wel afvragen of wij wel helemaal goed bij ons hoofd zijn. Nou ja, misschien hebben ze wel gelijk...
Dit is onze week:
Maandag: Om half 9 geven we 2 kinderen Engelse cursus, dit zijn degenen die het verst zijn en waar we wat extra tijd in willen steken om hun niveau nog iets op te krikken. ‘s Middags is er meestal wel iemand, die typewerk heeft. We gaan dan om 2 uur samen naar de computer-rental en typen daar werkstukken over allerhande onderwerpen. ‘s Avonds helpen we de kinderen met het maken van hun Engelse huiswerk, waarna we eindelijk om half 10 wat vrije tijd hebben.
Dinsdag t/m vrijdag: We geven om beurten Laurens-Jan les in de ochtend, als we geen lesgeven zijn er zonder twijfel een aantal kinderen, die een vraag hebben over huiswerk, iets moeten typen of gewoon even langskomen voor een praatje, een prive-cursus of wat dan ook. Op dinsdagmiddag zijn we aan het werk in Ombolata, waar we eenvoudige Engelse les geven en een spel- en/of knutselactiviteit doen. Het mag gezegd worden, dat de kinderen daar razend enthousiast zijn en altijd ontzettend leuk meedoen. Op dinsdagavond en donderdagavond geven we van half 8 tot 9 uur Engelse cursus aan de kinderen in ‘onze’ panti, waarna we soms nog even helpen met huiswerk als er vragen zijn. De middagen brengen veel kinderen slapend door (als ze niet naar school zijn tenminste). Wij niet, wij slijten onze tijd achter de computer. Zoveel mogelijk proberen we de kinderen te leren hoe ze met een computer om moeten gaan. Wie weet, steken ze er iets van op.
Zaterdag: Weekend... nou ja, we gebruiken deze dag meestal om naar de markt te gaan, overige inkopen te doen en onze e-mail te bekijken. ‘s Middags is het tijd om de Engelse cursus voor de volgende week voor te bereiden en ook de activiteiten voor Ombolata. En soms is er zelfs nog wat tijd om naar het strand te gaan.
Op zaterdagavond is de vrije avond van de kinderen. TV-avond voor de meesten en voor de anderen het moment om bij ons op bezoek te gaan.
Zondag: om half 8 gaan we naar de kerk met de kinderen. Als we thuiskomen rond half 10 staat veelal het eerste bezoek al voor de deur, al dan niet met vragen over huiswerk. ‘s Middags zoeken we zelf de gezelligheid op en gaan volleyballen met de kinderen of we gaan gezellig kletsen met de kinderen. En ‘s avonds helpen we af en toe met huiswerk of hebben we een lekkere vrije avond voor onszelf.
We zijn druk met ons werk, ‘s ochtends om 8 uur staan vaak de eersten voor de deur en het is geen uitzondering dat de laatsten om half 11 ‘s avonds vertrekken. Tussendoor doen we onze was en koken we meestal twee keer per dag. Maar eerlijk is eerlijk, we houden voldoende tijd over om gezellig te praten met de kinderen en leuke dingen met hen te doen (zoals volleybal of een andere spelactiviteit). En wij helpen niet alleen de kinderen, ze staan ook altijd klaar om ons te helpen. Afgelopen zondag hebben twee meiden ons geholpen met koken. We wilden wel eens leren hoe je een fatsoenlijk Indonesisch gerecht in elkaar zet.
En als er water gehaald moet worden, is er altijd wel iemand die dat op zich neemt.
Onze nieuwste activiteit is deze: 1 keer in de week hardlopen met een aantal kinderen om 5 uur 's ochtends. We zijn daar vorige week mee begonnen en dat beviel zo goed, dat we daar een goede gewoonte van willen maken.
En dit is ons leven op Nias, zoals het er in grote lijnen uitziet. We genieten nog steeds volop, al hebben we het idee dat de tijd ons tussen de vingers doorglipt. Maar we vermaken ons, dat is het belangrijkste en we hebben intussen ontzettend veel vrienden, niet alleen in de panti, maar ook daarbuiten.
Iedereen de hartelijke groeten vanuit Nias. Zijn er onderwerpen waar jullie meer over willen horen, laat het dan even weten.
Dineke en Erika
Het is even lastig om te bedenken waarover dit verhaal zal gaan vandaag. En dat is een teken dat het leven voor ons hier op Nias enigszins gewoon begint te worden.
We hebben het met elkaar wel eens over de eerste dag dat we op Nias aankwamen. Vol van alle eerste indrukken, het afscheid van familie en vrienden, moe van de reis… en daar zaten we dan, in de auto op weg van het vliegveld naar Gunungsitoli, onze nieuwe woonplaats.
We keken onze ogen uit. Al die armoedige houten huisjes, die strak langs de weg gebouwd zijn. Overal mensen die langs de wegkant lopen, kleine kinderen die even vrolijk langs deze zelfde weg spelen, het verkeer (auto’s, bromfietsen, fietsen en becak’s) dat over deze weg raast en de honden en kippen die her en der oversteken…
En nu zitten we zelf achter het stuur van de auto, rijden we zelf rakelings langs al die mensen, halen we fietsers en bromfietsers in terwijl er op hetzelfde moment een hele stroom tegenliggers aankomt. En we denken: “goh, daar staat een leuk huisje, dat ziet er fatsoenlijk uit”. Toch is de buitenkant nog steeds weinig meer dan wat houten planken en het meubilair bestaat nog steeds uit een paar plastic stoelen, een tafel en een aantal matjes op de vloer om op te slapen. Hoezo gewenning?
We willen iets schrijven over hoe onze dagen er hier uitzien. Omdat de mensen hier vooral niet hard lopen (o.a. vanwege het klimaat), zullen ze zich af en toe wel afvragen of wij wel helemaal goed bij ons hoofd zijn. Nou ja, misschien hebben ze wel gelijk...
Dit is onze week:
Maandag: Om half 9 geven we 2 kinderen Engelse cursus, dit zijn degenen die het verst zijn en waar we wat extra tijd in willen steken om hun niveau nog iets op te krikken. ‘s Middags is er meestal wel iemand, die typewerk heeft. We gaan dan om 2 uur samen naar de computer-rental en typen daar werkstukken over allerhande onderwerpen. ‘s Avonds helpen we de kinderen met het maken van hun Engelse huiswerk, waarna we eindelijk om half 10 wat vrije tijd hebben.
Dinsdag t/m vrijdag: We geven om beurten Laurens-Jan les in de ochtend, als we geen lesgeven zijn er zonder twijfel een aantal kinderen, die een vraag hebben over huiswerk, iets moeten typen of gewoon even langskomen voor een praatje, een prive-cursus of wat dan ook. Op dinsdagmiddag zijn we aan het werk in Ombolata, waar we eenvoudige Engelse les geven en een spel- en/of knutselactiviteit doen. Het mag gezegd worden, dat de kinderen daar razend enthousiast zijn en altijd ontzettend leuk meedoen. Op dinsdagavond en donderdagavond geven we van half 8 tot 9 uur Engelse cursus aan de kinderen in ‘onze’ panti, waarna we soms nog even helpen met huiswerk als er vragen zijn. De middagen brengen veel kinderen slapend door (als ze niet naar school zijn tenminste). Wij niet, wij slijten onze tijd achter de computer. Zoveel mogelijk proberen we de kinderen te leren hoe ze met een computer om moeten gaan. Wie weet, steken ze er iets van op.
Zaterdag: Weekend... nou ja, we gebruiken deze dag meestal om naar de markt te gaan, overige inkopen te doen en onze e-mail te bekijken. ‘s Middags is het tijd om de Engelse cursus voor de volgende week voor te bereiden en ook de activiteiten voor Ombolata. En soms is er zelfs nog wat tijd om naar het strand te gaan.
Op zaterdagavond is de vrije avond van de kinderen. TV-avond voor de meesten en voor de anderen het moment om bij ons op bezoek te gaan.
Zondag: om half 8 gaan we naar de kerk met de kinderen. Als we thuiskomen rond half 10 staat veelal het eerste bezoek al voor de deur, al dan niet met vragen over huiswerk. ‘s Middags zoeken we zelf de gezelligheid op en gaan volleyballen met de kinderen of we gaan gezellig kletsen met de kinderen. En ‘s avonds helpen we af en toe met huiswerk of hebben we een lekkere vrije avond voor onszelf.
We zijn druk met ons werk, ‘s ochtends om 8 uur staan vaak de eersten voor de deur en het is geen uitzondering dat de laatsten om half 11 ‘s avonds vertrekken. Tussendoor doen we onze was en koken we meestal twee keer per dag. Maar eerlijk is eerlijk, we houden voldoende tijd over om gezellig te praten met de kinderen en leuke dingen met hen te doen (zoals volleybal of een andere spelactiviteit). En wij helpen niet alleen de kinderen, ze staan ook altijd klaar om ons te helpen. Afgelopen zondag hebben twee meiden ons geholpen met koken. We wilden wel eens leren hoe je een fatsoenlijk Indonesisch gerecht in elkaar zet.
En als er water gehaald moet worden, is er altijd wel iemand die dat op zich neemt.
Onze nieuwste activiteit is deze: 1 keer in de week hardlopen met een aantal kinderen om 5 uur 's ochtends. We zijn daar vorige week mee begonnen en dat beviel zo goed, dat we daar een goede gewoonte van willen maken.
En dit is ons leven op Nias, zoals het er in grote lijnen uitziet. We genieten nog steeds volop, al hebben we het idee dat de tijd ons tussen de vingers doorglipt. Maar we vermaken ons, dat is het belangrijkste en we hebben intussen ontzettend veel vrienden, niet alleen in de panti, maar ook daarbuiten.
Iedereen de hartelijke groeten vanuit Nias. Zijn er onderwerpen waar jullie meer over willen horen, laat het dan even weten.
Dineke en Erika
-
15 Maart 2008 - 21:42
Joanneke:
Hoi Dineke en Erica,
Wat een verschil met NZ, echt leuk om al die cultuurverschillen te zien :)
Jullie hoeven je dus ook nog niet te vervelen. Alleen jammer dat de tijd zo super snel gaat he?? Mijn stage zit er bijna op hier... nog 1 week en dan lekker rondreizen door Australie!!!!
Leuk om weer is wat van jullie te horen.
Liefs Joanneke -
16 Maart 2008 - 19:10
Aartje:
Hoi Meiden,ja wat gaat de tijd dan snel he!Het schiet nu wel heel hard op[jullie tijd daar he bedoel ik dan]Jonge wat maken jullie een hop mee.En jullie vermaken je wel he!Jullie hebben te kort,om nog alles te willen doen wat aangaande al jullie bezigheden.Ze houden jullie wel aan t werk he!Maar volgens mij wel heel dankbaar.Je kunt op een geweldige tijd terugkijken of niet dan.
Nou doe het nog een beetje rustig aan,en ik blijf jullie volgen hoor.Heel veel liefs uit het natte Nunspeet,groeten van Dik Aartje en Dik[jr] -
17 Maart 2008 - 07:16
Evelyn:
Phew wat een drukte, en dat alles in verschillende talen ook nog. Ik kan me voorstellen dat de tijd je door de vingers heel lijkt te glippen. Gelukkig genieten jullie vooral en heb je heel veel leuke mensen leren kennen! Tot horens weer, liefs, Evelyn -
17 Maart 2008 - 08:02
Renate Barendregt:
Hoi Dineke en Erika,
Raar he dat de tijd soms zo hard lijkt te gaan? En dat het leven daar al gewoon voor jullie wordt/is. Misschien ook wel een heel goed teken. Wat zijn jullie ongelooflijk druk en wat is het super om te lezen dat jullie er zoveel voldoening en plezier uithalen. De vrije avonden en momenten zullen jullie vast koesteren al merk ik dat ook op die momenten iedereen bij jullie welkom is. Heel mooi om te lezen.
Hardlopen om vijf uur 's ochtends, jeetje wat een goed idee en knap dat jullie het vol(willen)houden!
Heel veel plezier en succes weer de komende tijd en blijf genieten van al jullie mooie en soms misschien wat "gewoon" voelende ervaringen!
Groetjes Renate (van Togetthere)
-
17 Maart 2008 - 13:17
Hanneke Borger:
Hoi allebei,
Wat een ervaring doe je zo op zeg! Heel wat anders dan even een paar weken op vakantie, je leeft volledig mee en voegt je naar de gewoonten van dat land. Een tijd om nooit te vergeten. Erika bedankt voor de volle kaart, heel leuk! Fijne paasdagen, worden die daar ook gevierd?
Groet Hanneke en de rest -
17 Maart 2008 - 20:26
Aartje:
Hallo Dineke en Erika,
Tjonge, wat hebben jullie een lange dagen zeg, en dan ook nog 's morgens om 5 uur gaan hardlopen moet er niet aan denken.
Leuk dat jullie zoveel extra energie aan de kinderen besteden, die gaan jullie straks echt wel missen.
Ga er ook nog maar van genieten want net zoals jullie al zeggen de tijd glipt door jullie vingers.
Groetjes Aartje. -
17 Maart 2008 - 20:47
Pa De Vos:
ik heb het idee, dat jullie op deze manier best wel lange dagen maken, en dan ook nog om 5 uur op om te gaan hardlopen.
wat ik eigenlijk wel eens wilde weten: hoe is de organisatie van bepaalde evenementen daar geregeld? hier kennen we allemaal (sport)clubs, die van alles organiseren. hoe is dat op Nias? of is dat eiland daar te klein voor.
geniet met z'n beiden nog maar met volle teugen van jullie verblijf daar, het is allemaal zo weer voorbij.
groeten aan alle mensen die jullie daar een warm hart toedragen.
veel liefs, pa en ma de vos. -
19 Maart 2008 - 22:05
Peter En Hetty:
Hoi meiden
Hier is weer eens ene krabbeltje van mij.Ik moet me en beetje schamen dat er maar zo weinig van komt om eens eens te schrijven vooral omdat ik beloofd heb het vaker te doen.
Jullie doen wel een helboel nieuwe levenservaringen op zeg als ik jullie berichten zo lees.
Het gaat toch ook wel weer erg snel hè? Het is alweer bijna Pasen en zelf ben ik druk met het oefenen van de Mattheus Passion.
Ik hoop dat jullie een beetje een gezellige pasen zullen hebben.
XX Peter en Hetty -
22 Maart 2008 - 18:01
Moshe:
Hoi Dineke,
Wow jullie zijn goed bezig daar!!! Wel even wat anders dan het duffe leventje hier.
all the best. Moz -
13 April 2008 - 17:40
Jolanda:
Hallo Erika
Wij volgen je natuurlijk op de voet, en hopen dat jullie een hele geweldige en gezegende tijd hebben daar.
Ik hoop ook dat de kaarten aangekomen zijn, ik probeer snel weer eens wat te sturen.
Verder gaat het goed hier, al verlangen wij allemaal naar de Lente.
Fijn dat jullie zo veel voor de kinderen kunnen en mogen betekenen, op die manier kunnen jullie een stukje van Jezus op aarde doorgeven aan de kids, wat natuurlijk van levensbelang is.
Hij is onze Verlosser, en dat is zo waardevol dat jullie dat doorgeven daar, niet alleen in jullie woorden maar ook in jullie handelen en het geven van liefde en aandacht aan de mensen daar.
Ik hoop dat jullie de komende weken nog meer geweldigs zullen meemaken.
Voordat jullie weten zijn jullie weer hier, en kunnen wij alles horen van jullie zelf.
Veel zegen en liefs,
Jan en Jolanda.
En een poot van Femke en Kaylie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
